Toen op 13 januari 1946 de huidige voetbalvereniging Vosmeer werd opgericht, was dat niet de eerste club in het dorp. In Oud-Vossemeer werd al voor de jaren twintig gevoetbald. Rond 1920 werden Vios en OVV opgericht. Deze laatste moet in de zondagcompetitie gespeeld hebben van de Brabantsche Voetbalbond, als eerste club van het eiland Tholen. De vereniging had een tweede elftal dat uitkwam in de Rooms Katholieke Voetbal Bond. Eind jaren twintig moeten in het dorp ook de clubs Blauw Wit en Vivo hebben bestaan. De meest succesvolle vereniging was echter OVC, dat bestond van 1929 tot 1937. Het eerste elftal werd in 1933 kampioen in de eerste klasse BVB. Maar de verre reizen in de NVB-competitie waren voor de club niet te betalen, zodoende werd van promotie afgezien. Het kampioensteam bestond uit Tonis Hage, Bram van Driel (keeper), Johannes Klippel, Thijs van Tilbeurgh, Jan Hage, Arjaan Aarden, Piet van Driel, Rinus Vermet, Dirk van Driel, Leen van der Jagt en Koos Boogaart (reserves Jan Ampt en Piet Mees). Van der Jagt en Hage zijn ook nog geselecteerd voor een districtselftal, dus dat moeten goede voetballers zijn geweest. In 1936 had OVC de primeur dat het op de Raaijberg tegen Dosko de eerste wedstrijd in Bergen op Zoom met kunstlicht speelde. Datzelfde jaar werd in het dorp DVO opgericht, een club die principieel niet op zondag wilde voetballen. In 1937 werd de naam veranderd in ESBO, maar in de loop van 1939 verdween ze. Inmiddels zag in 1938 een nieuwe club het licht: SVO.
Deze verdween voor of tijdens de oorlog, maar de in 1945 nieuw opgerichte club OVV nam de naam SVO over. Begin 1951 verdween ook deze vereniging.
Een groepje misdienaars dat onder leiding van een pater potjes voetbalde op een stoppelveld, legde het fundament voor Vosmeer.
De broers Tony en Frans Verhees, Leo en Flip Havermans en hun neef Jan Havermans richtten in 1946 een clubje op dat eerst Rohda heette (Recht op het doel af), maar al na enkele weken de naam r.k.v.v. Vios kreeg (Vooruitgang is ons streven, of: Voetbal is onze sport). Pas in 1950 ging deze vereniging competitie spelen. Aansluiting bij de KNVB betekende, dat de naam opnieuw veranderd moest worden. Het werd r.k.v.v. Vosmeer.
De club voetbalde op een weiland van gebroeders Van Tilbeurgh bij de Boshoeve. Bij die boer werkten de leden op het land (stekels kappen en suikerbieten dunnen) om de clubkas te spekken.
Zo kwam er geld om een tenue aan te schaffen: witte shirts en zwarte broeken. Vosmeer begon in de afdeling Tholen B van de zaterdagmiddagcompetitie. In de allereerste wedstrijd werd koploper Tholense Boys 2 met 2-1 verslagen en een week later won Vosmeer de return met dezelfde cijfers. In 1951 stapte de club over naar de zondagcompetitie – waar in tegenstelling tot de zaterdag promotie mogelijk was – en werd in de derde klasse A meteen kampioen. Dat werd bereikt door in een beslissingswedstrijd te Nieuw-Vossemeer met 2-0 te winnen van Lepelstraatse Boys. Dat kampioensteam bestond uit Arjaan en Peet Havermans Gzn., Rinus en Gab Havermans Lzn., Piet Hommel, Toon de Koning, hoofdonderwijzer A. Willemsen, Arie Ooms, Ko Havermans, Wim Timmermans, Tony Verhees en Frans de Leeuw.
Hoewel Vosmeer als enige Thoolse club al in 1953 een juniorenteam in de competitie had, viel het bij de senioren niet mee om een elftal te vormen. Daarom viel in 1955 het besluit om de vereniging ook voor niet-katholieken open te stellen.
Inmiddels probeerde in het dorp een groep om SVO opnieuw op te richten, beide groepen zochten contact met elkaar en dat leidde ertoe dat één algemene vereniging v.v. Vosmeer tot stand kwam.
De clubkleuren werden oranje shirt en zwarte broek, wat tot op de dag van vandaag zo is gebleven. Cor van der Maas ging de senioren trainen en Lau de Koning nam de jeugd onder zijn hoede.
De vernieuwde club ontwikkelde zich voorspoedig, al gauw waren er twee senioren- en twee jeugdelftallen. In 1956 werd het weiland bij de Boshoeve verruild voor een gemeentelijk sportveld aan de Bou Kooijmanstraat. Daarbij roerden in de gemeenteraad de tegenstanders van zondagvoetbal zich nog, maar met vier tegen drie stemmen besloot de raad het veld op zondag open te stellen.
Een volgende mijlpaal was in 1960 het kampioenschap in de eerste klasse afdeling Noord-Brabant en promotie naar de vierde klasse van de ‘grote’ KNVB. Onder leiding van trainer Jan de Kreij werden in de jaren daarna successen gevierd. Vosmeer bouwde een reputatie op van een tegenstander die nooit opgaf en waarvan je niet eerder had gewonnen dan wanneer het laatste fluitsignaal had geklonken.
Het tweede elftal promoveerde in deze jaren naar de hoogste reserveklasse in de afdeling. En Vosmeer won acht keer het in 1964/1965 op haar initiatief begonnen eilandelijke toernooi om de Eendrachtcup in de eerste negen jaren dat dit werd georganiseerd.
Onder trainer Ko Nefs bereikte Vosmeer in 1971 het hoogste niveau tot nog toe: kampioen in de vierde klasse en promotie naar de derde klasse KNVB. De spelers die dat deden, waren Wim Heijboer, Jan Verreijen, Karel en Ko Hommel, Piet Etienne, Dré Hommel, Izak Potappel, Daan Vaders, Jan Geuze, Sjaak Istha, Wim van Dijke, Kees Timmermans, Toni Lindhout en Leo Havermans.
Vijf seizoenen kon Vosmeer zich op dit niveau handhaven. Het waren de jaren dat bijvoorbeeld een Hans Vaders zich in de kijker speelde, hij verwierf zich de bijnaam ‘de blonde pijl’. 1971 was toch een bijzonder jaar, met de viering van het zilveren jubileum, het inschrijven van Ad van Poortvliet als 100e jeugdlid en de geboorte van het nog altijd bestaande clubblad Vosmeer Treffers.
Vanaf 1965 beschikte Vosmeer over een afzonderlijk trainingsveld en negen jaar later kon een tweede wedstrijdveld in gebruik worden genomen. Datzelfde voorjaar bouwde een grote groep leden een kantine met twee kleedkamers en materialenberging. Burgemeester Van Boeijen opende die op 31 augustus 1974 officieel, daarbij geassisteerd door de jeugdspelers Hans van Daalen en Leo Polderman. Vier jaar later werd de kantine vergroot. De accommodatie was dus prima, maar deze werd in 1980 nog verbeterd met de aanleg van een wedstrijdverlichting. Sinds 1979 draagt het sportcomplex de naam De Vossenberg, bedacht door jeugdlid Rien Tholenaar. De vereniging bloeide en bracht in 1976 voor het eerst een vijfde seniorenelftal op de been.
Er kwam damesvoetbal (1978) en zaalvoetbal (1981) in de vereniging en in 1981 werd Jonno Hoek verwelkomd als het 300e lid.
Een eigen toneelgroep verzorgde van 1979 tot 1990 toneelavonden. De activiteitencommissie nam in 1982 het initiatief voor een avondwandelvierdaagse in het dorp, die nog altijd bestaat.
En in 1989 organiseerde deze commissie de eerste wandeltocht over het hele eiland, de inmiddels befaamde Zeven-dorpentocht.
Beide evenementen zijn overgedragen aan de wandelsportclub Vosmeer. Op sportief gebied maakte Vosmeer furore in het bekervoetbal, door zowel in 1976 als in 1980 de laatste acht te bereiken van het district. Maar in 1981 volgde degradatie naar de afdeling. Drie seizoenen later echter, bracht trainer Jan Verreijen (zelf oud-speler bij Vosmeer) het standaardteam terug in de KNVB. Hij kon jeugdspelers inpassen die in 1982 bij de junioren kampioen waren geworden in de A1-klasse. Maar na zeven jaren zette de terugval in. Onder Ko Stoutjesdijk degradeerde Vosmeer weer naar de afdeling. Twee keer bereikte Vosmeer nadien nog de nacompetitie via een periodetitel, maar promotie bleef uit en lang speelde het standaardteam in de laagste klasse. In 2012 slaagde het standaardteam er niet in via de nacompetitie de 4de klasse te bereiken. In 2013 lukte dat na een tweekamp met Vivoo wel en promoveerde het standaardelftal naar de vierde klasse. Na 1 jaar in de vierde klasse volgde degradatie naar de vijfde klasse.
In 2015 stapte Vosmeer over van het zondagvoetbal naar het zaterdagvoetbal.
Successen waren er in de jaren tachtig voor het dameselftal, dat van de derde klasse opklom naar de hoofdklasse. Een prestatie die het team in 1988 de sportprijs opleverde van de gemeente Tholen. Maar in 1994 ging het elftal door spelersgebrek ter ziele.